Doorzoek de community

De meesten van ons zullen wel eens veel te diep in het glaasje hebben gekeken en dan wakker worden met een enorme kater. Ik heb dat dikwijls mee gemaakt want toen ik jonger was, hoorde drinken er gewoon bij en heel vaak ging het bij mij veel te ver, Zo ook die keer in Australië. Ik was met mijn vriendin uit Engeland, later vrouw, met haar twee kleine kinderen (3 en 5) op de bonnefooi vertrokken naar Australië. Het beetje geld dat we hadden was heel snel op, dus er moest snel geld verdiend worden. Aangezien ik van oorsprong computer programmeur was probeerde ik in Melbourne een baantje te vinden, hetgeen vrij snel lukte. Aangezien er een grote behoefte was aan ervaren programmeurs stelde niemand lastige vragen over een visum of zo. Wij hadden een toeristenvisum en mochten helemaal niet werken, maar goed nood breekt wetten. Ik kreeg een baan bij een vleesfabriek die J.C. Huttons heette en deze gebruikten Prime computers. Het bedrijf stuurde mij een week naar een dure cursus en op vrijdag moest ik examen doen. Wij hadden geen huis maar hadden tijdelijk onderdak gevonden in een caravanpark aan de rand van Melbourne en ons vervoer bestond uit een antieke groene Kever. Nu was het iedere avond heel gezellig op die camping met al die Aussies en zo ook die donderdagavond. Ik zou er maar eentje nemen, maar die smaakte zo lekker dat ik dacht dat twee ook nog wel kon. Als je dan toch één keer bezig bent dan is drie ook eigenlijk ook wel een mooi getal en vier klinkt nog beter. Hoe de rest van de avond verliep weet ik niet meer. De volgende ochtend kreeg ik een schop van mijn vriendin in bed die zei: Je bent laat, opschieten''. Ik wist van voren niet of ik van achteren leefde, zag scheel van de hoofpijn en voelde mij niet in staat om wat dan ook te doen. Toen gaf ze mij een capsule en zei: 'Neem die en dan voel je je straks beter'. Ik slikte dat ding, maar voelde niets. Ik heb mij toch in de Kever weten te wurmen en ging zo goed en zo kwaad als het ging richting Melbourne. Ik was halverwege en opeens was het alsof er een knop werd omgedraaid. Mijn kater was compleet weg en opeens voelde ik mij alsof ik de hele wereld aan kon. Ik heb de autoradio aangezet, kwam fluitend aan op het examen, ben geslaagd en heb daarna de hele avond weer feest gevierd. Toen ik de volgende dag aan mijn vriendin vroeg wat ze mij in hemelsnaam had gegeven, zei ze: 'Speed'. Ik weet niet of dat spul nu nog bestaat, maar het heeft mij toen door een onmogelijke dag gesleept.

Soms loop je tegen vreemde problemen aan. Ongeveer 7 jaar geleden heeft een kat mij geadopteerd. Het begon op een ochtend toen ik op straat liep en deze kat mij achterna liep. Ik vond het wel grappig, gaf hem een aai over zijn bol en ging weer naar binnen. Later kwam ik een vrouw tegen die een stukje verderop woonde en die zei dat de kat van haar was. Ze had er in totaal drie en dit katertje was de kleinste van de drie. Om een lang verhaal kort te maken, die kat was niet bij mij weg te slaan. Hij wilde niets van anderen weten en nu weet iedereen niet beter, ook de vrouw van wie hij oorspronkelijk was, dat hij bij mij hoort. Maar, goed toen moest de kat een naam hebben. En die naam werd Rick 3. Dit naar aanleiding van deze video die ik heel grappig vond. Maar, enige tijd geleden kreeg ik iemand op bezoek die verstand heeft van dingen en die vertelde mij dat het geen kater is, maar een poes. Dus, wat nu? Noem ik hem nog steeds Rick 3 of moet er een andere naam komen?