Doorzoek de community

In navolging van wat nu een trend aan het worden is bij alternatieve sites, namelijk het aan de kaak stellen van autoriteit of althans het relativeren daarvan wil ik ook mijn verhaal doen. Ik ben opgegroeid in een Katholiek gezin, en ik zeg het met enige moeite er waren vreugdevolle momenten ook in verhouding met de religie maar hoe het geloof uitgedragen werdwas zeer moeilijk te verdragen. Het was een groot feest als je het meeste vergeet, Liesbeth List, een liedje uit mijn jeugd dat mij steeds in herinnering brengt aan hoe ik dat ervaarde, autoriteit van regeerders tenminste als zij Katholiek waren stond buiten kijf discusseren daarover of het aan de kaakstellen van fouten of tekortkomingen werd bestraft met uitsluiting en dood zweigen. Er waren ook enkele uitzonderingen, dus geen Katholieken waarover niets dan goeds gezegd mocht worden zoals het koningshuis en presidenten van Amerika die geen kwaad konden doen volgens mijn familie. Ik groeide dus op in een wereld van goed en kwaad, ouders, klerikalen en regeerders mits Katholiek maakten precies uit wie wel en wie niet aan de goede kant stond. Tot mijn 18e jaar legde ik mij daarbij neer, had ook weinig keus en ik redeneerde "ouders moeten het wel weten want zij zijn ouders" gold ook voor regeerders en geestelijk leiders in de kerk. Kort en goed was het hersen spoeling en dat in een leeftijd dat je ontvankelijk bent en en richting zoekt, ben er tot de dag van vandaag nog niet helemaal uit Vanaf mijn 18e jaar ging ik de tegenstrijdigheden aan de kaakstellen, werd niet in dank afgenomen, een meer dan verschrikkelijke jeugd heb ik gehad aan de ene kant wilde ik mijn opvoeding niet verwerpen en aan de andere kant kon ik er onmogelijk mee leven. Is het allemaal negatief , dat niet, ik weet nu dat je autoriteiten niet perse hoeft te geloven of te volgen, het heeft mij behoed voor voorbarige beslissingen zoals het nemen van de Corona spuit en bij oorlogen volg ik niet altijd de gevestigde orde, vaak heb ik achteraf gelijk. Antoon