Jaha... goeie vraag!
Ik kan het mijzelf niet herinneren, maar mijn ouders hebben het verhaal regelmatig verteld:
Ik nog geen jaar oud en ik het ouderlijk huis had ik mijn eigen kamer.
Iedere keer als ik alleen maar over de grens van mijn eigen kamer kwam begon ik ontzettend te huilen, maar kwam ik over
de grens van mijn kamer en de gang, was er niks aan de hand. Dit was niet zo nu en dan, maar dat was al-tijd.
Mijn ouders vonden dat wat vreemd, maar vooral mijn moeder, die ook vol zat met bi-zarre verhalen vanuit Suriname, vertrouwde het niet
en nodigde mijn oom uit... een om het maar zo te zeggen sjamaan op z'n Surinaams.
Nadat hij geweest was en ritueel de kamer had gereinigd aan de hand van zijn gidsen, was het helemaal over.
Hij wist te vertellen dat voordat wij er kwamen wonen, er in dat huis Afrikanen woonden en in dié kamer er donkere rituelen werden uitgevoerd.
Zoals vele kinderen heb ook ik voor een goede tijd open gestaan voor de andere wereld en zag ik dingen die anderen niet konden zien, wist ik dingen
die ik volgens mijn ouders totaal niet kon weten enz enz...
Dat is toen voor een hele tijd weggeweest waardoor ik wel een normale jeugd heb gehad, maar op mijn 18e had ik weer
een ervaring met het duistere.... en hoe....dit ging zo ver dat ik op het punt stond zelfmoord te plegen vanwege dat gevoel van hoe je dat omschreef, die suicidale
depressie die het duistere projecteert als het aan je hangt/kleeft.
Het is een lang verhaal op zich, die ik best wil delen als je dat zou willen, maar diezelfde oom heeft mij ook weer geholpen en sinds toen ging weer alles open:
"Het zien van kleuren om mensen heen, voorspellende dromen, mensen aan ruiken komen, zien van overledenen/lichtwezens/engelen maar ook duistere krachten enz enz."
Heb jij enig idee wat er is gebeurd waardoor je op je 5e en 6e levensjaar?