Doorzoek de community

Dat onze maatschappij verloedert, dat weten we zo ondertussen. En daarom is het misschien wel interessant om te lezen wat Poetin daar vorig jaar oktober over had te zeggen. Wij kijken met verbazing naar de processen die gaande zijn in de landen die van oudsher worden beschouwd als de vaandeldragers van de vooruitgang. Natuurlijk zijn de sociale en culturele schokken die plaatsvinden in de Verenigde Staten en West-Europa niets voor ons; daar houden we ons buiten. Sommige mensen in het Westen geloven dat een agressieve eliminatie van hele pagina's uit hun eigen geschiedenis, "omgekeerde discriminatie" tegen de meerderheid in het belang van een minderheid, en de eis om de traditionele noties van moeder, vader, familie en zelfs geslacht op te geven, ze geloven dat dit allemaal de mijlpalen zijn op weg naar sociale vernieuwing. Luister, ik wil er nogmaals op wijzen dat zij het recht hebben om dit te doen, wij houden ons hier buiten. Maar we willen hen vragen om ook buiten onze business te blijven. Wij hebben een ander standpunt, althans de overgrote meerderheid van de Russische samenleving - het zou juister zijn om het zo te zeggen - heeft een andere mening over deze kwestie. Wij geloven dat we moeten vertrouwen op onze eigen spirituele waarden, onze historische traditie en de cultuur van onze multi-etnische natie. De voorstanders van zogenaamde 'sociale vooruitgang' geloven dat ze de mensheid introduceren in een soort van nieuw en beter bewustzijn. Godspeed, hijs de vlaggen zoals we zeggen, ga je gang. Het enige dat ik nu wil zeggen, is dat hun recepten helemaal niet nieuw zijn. Het kan voor sommige mensen als een verrassing komen, maar Rusland is er al geweest. Na de revolutie van 1917 zeiden de bolsjewieken, vertrouwend op de dogma's van Marx en Engels, ook dat ze bestaande manieren en gewoonten zouden veranderen en niet alleen politieke en economische, maar ook de notie van de menselijke moraal en de fundamenten van een gezonde samenleving. De vernietiging van eeuwenoude waarden, religie en relaties tussen mensen, tot en met de totale afwijzing van familie (dat hadden we ook), aanmoediging om geliefden te informeren - dit alles werd uitgeroepen tot vooruitgang en werd toen trouwens over de hele wereld breed gedragen en was behoorlijk in de mode, net als vandaag. Trouwens, de bolsjewieken waren absoluut intolerant voor andere meningen dan die van hen. Dit zou, denk ik, moeten doen denken aan wat we nu meemaken. Als we kijken naar wat er in een aantal westerse landen gebeurt, zijn we verbaasd over de binnenlandse praktijken, die we gelukkig, hoop ik, in het verre verleden hebben achtergelaten. De strijd voor gelijkheid en tegen discriminatie is veranderd in een agressief dogmatisme dat grenst aan absurditeit, wanneer de werken van de grote auteurs uit het verleden - zoals Shakespeare - niet langer op scholen of universiteiten worden onderwezen, omdat hun ideeën als achterlijk worden beschouwd. De klassiekers worden achterlijk verklaard en onwetend van het belang van geslacht of ras. In Hollywood worden memo's verspreid over de juiste vertelling en hoeveel personages van welke kleur of geslacht in een film zouden moeten zijn. Het tegengaan van daden van racisme is een noodzakelijke en nobele zaak, maar de nieuwe 'cancel culture' heeft er 'omgekeerde discriminatie' van gemaakt, dat wil zeggen omgekeerd racisme. De obsessieve nadruk op ras verdeelt mensen verder, terwijl de echte strijders voor burgerrechten juist droomden over het uitwissen van verschillen en het weigeren om mensen te verdelen op basis van huidskleur. Ik vroeg mijn collega's specifiek om het volgende citaat van Martin Luther King te vinden: "Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag in een natie zullen leven waar ze niet zullen worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar op hun karakter." Dit is de echte waarde. Daar loopt het echter anders. Overigens vindt de absolute meerderheid van de Russen de huidskleur of het geslacht van een persoon geen belangrijke zaak. Ieder van ons is een mens. Daar gaat het om. In een aantal westerse landen is het debat over mannen- en vrouwenrechten veranderd in een perfecte fantasmagorie. Kijk, pas op voor waar de bolsjewieken ooit van plan waren te gaan - niet alleen het gemeenschappelijk maken van kippen, maar ook het gemeenschappelijk maken van vrouwen. Nog één stap en je bent er. Zeloten van deze nieuwe benaderingen gaan zelfs zo ver dat ze deze concepten helemaal willen afschaffen. Wie durft te vermelden dat mannen en vrouwen echt bestaan, wat een biologisch feit is, riskeert verstoten te worden. "Ouder nummer één" en "ouder nummer twee", "bevallende ouder" in plaats van "moeder" en "moedermelk" vervangen "moedermelk" omdat het de mensen die onzeker zijn over hun eigen geslacht van streek kan maken. Nogmaals, dit is niets nieuws; in de jaren 1920 vonden de zogenaamde Sovjet Kulturtraegers ook een newspeak uit in de overtuiging dat ze een nieuw bewustzijn creëerden en op die manier waarden veranderden. En, zoals ik al zei, ze hebben er zo'n puinhoop van gemaakt dat je er soms nog steeds van huivert. Niet te vergeten een aantal echt monsterlijke dingen wanneer kinderen van jongs af aan wordt geleerd dat een jongen gemakkelijk een meisje kan worden en vice versa. Dat wil zeggen, de leraren leggen hen eigenlijk een keuze op die we allemaal zogenaamd hebben. Ze doen dit terwijl ze de ouders buiten het proces houden en het kind dwingen beslissingen te nemen die hun hele leven kunnen verstoren. Ze nemen niet eens de moeite om met kinderpsychologen te overleggen - is een kind op deze leeftijd wel in staat om zo'n beslissing te nemen? Dit is een misdaad tegen de menselijkheid en het wordt gedaan in naam en onder de vlag van de vooruitgang. Welnu, als iemand dit leuk vindt, laat ze het dan doen. Ik heb al gezegd dat we ons bij het vormgeven van onze benaderingen zullen laten leiden door een gezond conservatisme. Dat was een paar jaar geleden, toen de passies op het internationale toneel nog niet zo hoog opliepen als nu, hoewel we natuurlijk kunnen zeggen dat wolken zich toen al samenpakten. Nu de wereld een structurele ontwrichting doormaakt, is het belang van redelijk conservatisme als basis voor een politieke koers omhooggeschoten - juist vanwege de zich vermenigvuldigende risico's en gevaren, en de kwetsbaarheid van de realiteit om ons heen. Deze conservatieve benadering gaat niet over een onwetend traditionalisme, een angst voor verandering of een remmend spel, laat staan over het terugtrekken in ons eigen schulp. Het gaat in de eerste plaats om het vertrouwen op een beproefde traditie, het behoud en de groei van de bevolking, een realistische beoordeling van zichzelf en anderen, een precieze afstemming van prioriteiten, een correlatie van noodzaak en mogelijkheid, een voorzichtige formulering van doelen en een fundamentele afwijzing van extremisme als methode. En eerlijk gezegd, in de naderende periode van wereldwijde wederopbouw, die vrij lang kan duren, waarbij het uiteindelijke ontwerp onzeker is, is gematigd conservatisme de meest redelijke gedragslijn, voor zover ik het zie; het zal onvermijdelijk op een gegeven moment veranderen, maar tot nu toe lijkt do no harm - het leidende principe in de geneeskunde - het meest rationele. Noli nocere, zoals ze zeggen. Nogmaals, voor ons in Rusland zijn dit geen speculatieve postulaten, maar lessen uit onze moeilijke en soms tragische geschiedenis. De kosten van ondoordachte sociale experimenten zijn soms niet te schatten. Dergelijke acties kunnen niet alleen het materiële, maar ook de spirituele fundamenten van het menselijk bestaan vernietigen, en morele wrakstukken achterlaten waar niets kan worden gebouwd om het voor een lange tijd te vervangen. De conservatieve opvattingen die we hebben zijn een optimistisch conservatisme, dat is het belangrijkste. Wij geloven dat een stabiele, positieve ontwikkeling mogelijk is. Het hangt allemaal in de eerste plaats af van onze eigen inspanningen. Natuurlijk zijn we bereid om met onze partners samen te werken aan gemeenschappelijke nobele doelen.