Doorzoek de community

Ik schrijf af en toe stukjes over de vreemde dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt. Ik heb geen doorsnee leven geleid, zoveel is zeker. Mijn moeder zei altijd al dat ik eigenlijk niet één van hen was, omdat ik totaal anders was dan mijn broers en zus. Ik heb duizend en één dingen gedaan, over de hele wereld gezworven en ben soms in bizarre avonturen terecht gekomen. Eigenlijk had ik al tien keer dood moeten zijn, maar ben het op de één of andere manier nog steeds niet. Ik ben rijk geweest en ik ben straatarm geweest en dat ook in die volgorde. Vandaag een verhaal uit de tijd dat ik vloog en dan vaak met rijke lui die meer geld hadden dan verstand. Dat was begin jaren tachtig toen er nog geen Easyjet en dergelijke bestond en het soms best wel moeilijk was als je in één dag heen en weer wilde naar secundaire vliegvelden. Zo werd ik op een avond rond een of uur acht gebeld door een klant waar ik wel vaker voor vloog. De man was stinkend rijk en zo moest ik hem en zijn vrouw en dochtertje soms naar een veld in de buurt van Frankfurt vliegen omdat ze daar heel lekkere cake serveerden. Deze keer had hij echter wat anders. Hij wilde de volgende morgen vroeg naar Stockholm voor iets heel belangrijks. Het was winter, de weersverwachting was slecht, veel kans op ijsafzetting, maar goed de klant is koning dus ik ontmoette hem de volgende morgen op Schiphol Oost waar het toestel stond waarmee we zouden vliegen. Het toestel waar wij destijds mee vlogen, de PH-RVS, vliegt nu nog steeds en je ziet het in de volgende video tijdens de landing naar de stad waar wij die dag naar toe vlogen. Dit is niet het vliegveld waar wij naar toe vlogen (Bromma), wel hetzelfde toestel. Toen wij waren geland in Stockholm zei de man dat hij naar de stad moest en dat ik wel met hem mee kon omdat ik anders toch maar op het vliegveld moest wachten. Dus wij in een taxi naar het centrum van Stockholm en daar gingen we naar een soort Bijenkorf achtige winkel en ik weet nog dat we naar de tweede etage gingen. Daar aangekomen kocht de man een paar dure sjaaltjes en zei toen: 'Zo ik ben klaar, we kunnen weer terug'. Het bleek dat zijn vrouw die dag jarig was en dol was op die sjaaltjes die je klaarblijkelijk alleen in dat bepaalde warenhuis in Zweden kon kopen. Als je rijk bent, dan kan je dit soort dingen doen. Zoveel geld uitgeven aan iets onzinnigs terwijl andere mensen niet weten hoe ze rond moeten komen? En toch, dat is ook vrijheid. Moet dit soort dingen kunnen, of moet daar paal en perk aan gesteld worden?