Stukje geschiedenis.

[erec]

zagen we de opkomst van mysteriescholen in het oude Griekenland, inclusief de uitvinding van de fictieve figuur Pythagoras. Griekenland had ook een machtspiramidestructuur aangenomen met de ascendenten van de stam van Dan die aan de top regeerden met loges/bellen in elke grote stad die hun bevelen uitvoerden door middel van vervalste verkiezingen, waarmee een systeem werd gevestigd dat vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt.
Het eerste Perzische rijk, het Achaemenidische rijk, met Cyrus de Grote en met hulp van de Noordse Anunnaki afstammelingen, verovert Babylon en bouwt een nieuwe hoofdstad, Persepolis. De verbannen Joden keren terug naar huis om de Tweede Tempel te bouwen.
Ondertussen in het Oosten, rond India, begonnen de Scythen (Iraanse nomadische krijgers) de slang/Saturnus als Boeddha te aanbidden, wat de opkomst van het Boeddhisme en het Jaïnisme inluidde.
De derde koning van het Achaemenidische Rijk, Xerxes, valt Griekenland binnen en vernietigt Athene. Hij keert echter terug naar huis vanwege de onrust in Babylon en de overgebleven troepen worden later verslagen. In 465 voor Christus wordt Xerxes vermoord.

In Europa, eind 500 v.Chr. en begin 400 v.Chr., domineren de Noordse afstammelingen van Atlantis Noord-Europa en veroveren Brittannië. De Ariërs/Kelten bouwen de stad Fynn, later bekend als Wenen. Fynn/Finn betekent de heldere, de eerlijke, zoals in Lucifer. De Gaels deden bijenwas in hun haar om het te laten glanzen als de wassende maan, vergelijkbaar met de oude Egyptenaren die hun hoofd schoren, waxten en pruiken hadden.

In Griekenland waren voor de verwoesting van Athene grote openluchttheaters populair geworden en toen de stad rond 480 voor Christus herbouwd werd, werden theaters een nog groter onderdeel van de Atheense/Griekse cultuur. Deze eeuw werd beschouwd als de Gouden Eeuw van het Griekse drama. En deze keer zag de heersende klasse het enorme potentieel van deze toneelstukken met tragedie en komedie als een manier om het volk te conditioneren met propaganda en op trauma's gebaseerde mind control (op dezelfde manier waarop televisie in onze 'moderne' tijd is gebruikt).

De theaters, vaak gewijd aan Dionysus, zoals de Epidaurus, waren gebouwd in de vorm van een halve cirkel met rijen zitplaatsen voor het publiek, symbool voor een stralende zwarte zon, het was het strijdtoneel van dualiteit (tragedie en komedie.) In de ruimte tussen de onderste verdieping van de zaal en het podium bevond zich het orkest, waar het rituele dansen en zingen van het koor plaatsvond.
Het verhaal van de verschillende toneelstukken was altijd vergelijkbaar met de reis van de zon/ochtendster - een afdaling in de onderwereld en een climax van lijden totdat het herboren wordt.

Als onderdeel van de toneelstukken om het publiek een trauma te bezorgen, werden er ook bloedoffers gebracht. In het midden van een zwart-witte vloer in een zeshoekige vorm verzamelde een groep van 12 priesters in mantels zich in een cirkel, of in een hoefijzervorm, rond een cirkelvormig altaar waar ze het offer uitvoerden. Onder het offeraltaar werd een vuur aangestoken voor het dramatische effect en om de vuren van de onderwereld te illustreren. Vanuit een ondergrondse gang, de trappen van Charon (de veerman van Hades, de Griekse onderwereld), werd gezegd dat een slangengodheid uit de onderwereld kon verschijnen als ze niet tevreden was met het offer.

Aan het einde van de voorstelling, om het programma compleet te maken en de stemming van het publiek te veranderen, voerden ze de komedies op. Dit waren vulgaire en beledigende satirevoorstellingen met Satan/Satyrs en andere onderwereldwezens, waaronder het archetype van Silenus die op een ezel rijdt (de metgezel en leermeester van de wijngod Dionysus).

Vanwege de locatie en de structuur van de Theaters, die gebaseerd was op heilige geometrie, werd gezegd dat de versterkte energie van angst en medelijden van het publiek, de energie van emotionele crisis, werd geoogst door hun reptielachtige opperheren, de Draco-Orion in 4D, en dat het ook de energie van de aarde beïnvloedde.
Energie oogsten is ook een van hun doelen met alles wat ze met en aan de mensheid doen.

In de Griekse mythologie zou de Griekse god Hephaestus, de god van de metallurgie, automaten hebben gemaakt, geanimeerde robotachtige beelden van dieren, mensen en monsters. Als een simplistisch eerbetoon hieraan werd gezegd dat de Dionysische theaters ook werden gebouwd in kleine mobiele vormen als een 'automata,' (van de Egyptische God Atum.) De automata had een kleine stoommachine die een volledig mechanisch toneelstuk produceerde op een klein podium, bijna tien minuten lang, aangedreven door een binair-achtig systeem van touwen, knopen en eenvoudige machines die werden bediend door een ronddraaiend cilindrisch tandwiel, waardoor de vrouwelijke poppen rond Dionysus dansten. Een vorm van mechanisch poppenspel, marionetten.

Rond 447 voor Christus verandert het zweet- en olieritueel in de agenda van 'Brood en Spelen' (later 'Brood en Circussen' genoemd in het Romeinse Rijk) om de massa's te vermaken, af te leiden en te programmeren. In alle eenvoud hield de regering de bevolking tevreden door gratis voedsel uit te delen en grote vermakelijke spektakels op te voeren.
Tijdens de Gouden Eeuw van Athene gaf de Griekse politicus en generaal Pericles, een hybride nakomeling van de Nephilim met een verlengde schedel, opdracht tot de bouw van het Parthenon en het Odeon. Deze gebouwen, later gekopieerd door de Romeinen, werden gebouwd voor muzikale activiteiten zoals zang, muziekshows en poëzie/zangwedstrijden.

In 431 v.Chr. ontstond er door rivaliteit tussen de afstammelingen van de stam van Dan een oorlog tussen Athene en Sparta, de twee machtigste stadstaten in het oude Griekenland. Deze oorlog werd bekend als de Peloponnesische Oorlog. De oorlog verschoof de macht van Athene naar Sparta, waardoor Sparta in 404 voor Christus de machtigste stadstaat in de regio werd.

Tijdens de Peloponnesische Oorlog, in de school van de Griekse gnostiek, wordt de theorie van de matrix, dat alles een illusie is die wordt ervaren door een ziel via een lichaam, nu uitgelegd via de allegorie van de onderwereld. In plaats van het eerdere geloof dat alle zielen een volgend leven kunnen kiezen, zeggen ze nu dat morele mensen beloond worden door deel te worden van de hemel, van het al, en dat immorele mensen gestraft worden (onder de grond, in de onderwereld.) En hoewel sommigen in reïncarnatie geloofden, werd er gezegd dat als je een immoreel leven leidde, je niet alleen gestraft zou worden in de onderwereld, maar dat je ook zou eindigen met een heel slecht volgend leven, als een vicieuze cirkel.

Terwijl Griekenland floreerde, trokken de Arische Hettieten samen met de Etrusken uit Lydië (oostkust van het oude Turkije) Italië binnen en werden bekend als de Tyriani (van 'Tyr', de zoon van Odin, later 'Mars', de God van de Oorlog).
Zij beschouwen zichzelf als de ware afstammelingen van de oorlogszuchtige El (Saturnus), de ware Quain bloedlijn (zoals in Kaïn en Abel).
Op zeven heuvels, uitgelijnd met de Pleiaden, bouwden zij zeven afzonderlijke nederzettingen die later samen zouden komen en de stad Rome zouden worden, het vroege Romeinse Rijk. Het was de stad van Saturnus. Aan de voet van het Capitool bouwden ze de Tempel van Saturnus en in de tempel bouwden ze het Aerarium Saturni, hun heilige schatkist en bank.

Rond 493 voor Christus krijgt de cultus van de Vestaalse Maagden vorm en zij leveren de amrita, het menstruatiebloed voor de elite. De Vestaalse Maagden zouden een paar honderd jaar later Vesta's priesterlijke college van zes priesteressen worden. De acolieten van Vesta zwoeren haar minstens dertig jaar te dienen, haar riten te bestuderen en uit te voeren in dienst van de Romeinse staat en hun kuisheid te bewaren. Ze maakten de originele mola salsa, een brood dat gebruikt werd in officiële offers, een brood gemaakt van bloem, zout en hun lichaamssappen.
Het werd op het voorhoofd en tussen de horens van dieren gesprenkeld voordat ze geofferd werden, en ook op altaren en in een heilig vuur.

Als onderdeel van de brood-en-circussen tactiek werd een triade van nieuwe goden in de Romeinse religie geïnstalleerd voor het plebs, genaamd Ceres, Liber en Libera. Ceres was de Romeinse godin van de landbouw, van de voedselproductie. Liber, ook bekend als Liber Pater ("de vrije Vader"), was een god van de wijnbouw en wijn, van mannelijke vruchtbaarheid en vrijheid (gebaseerd op de Griekse Dionysus.) Libera was zijn vrouwelijke tegenhanger.
Ze werden gevierd met festiviteiten om het publiek af te leiden en te kalmeren. Op het festival van de Liberalia, dat op 17 maart in Rome werd gehouden, werd de toga virilis (de witte toga van mannelijkheid) gewoonlijk voor het eerst aangetrokken door jongens die meerderjarig waren (rond de 15 jaar oud.) In de stad Lavinium werd een hele maand aan Liber gewijd en men geloofde dat de festivalactiviteiten daar de zaden deden groeien.

Gr

E

 

 

 

 

 

 

 

[nederlander14]

Lang verhaal.