Katholieke kerk geloof en leer

[Lichtzwaard]

 

De Heilige Schrift of de Bijbel is voor christenen een heilig boek, ontstaan gedurende vele eeuwen waarin God eerst zijn weg ging met het volk Israël (boeken van het Oude Testament, of eerste deel van de Bijbel) en vervolgens ook met de volgelingen van Jezus (bij de boeken van het Oude Testament komen de boeken van het Nieuwe Testament, tweede deel van de Bijbel). De Bijbel is dan ook eigenlijk een samenstelling van vele verschillende geschriften geschreven door verschillende mensen in hun eigen tijd, geïnspireerd door de heilige Geest. Dat maakt het een uniek geschrift waarin de rode draad gevormd wordt door de weg die God is gegaan met zijn Volk.

Het ene boek vertelt over de geschiedenis van God en Zijn volk, het andere bevat profetieën, een derde geeft spreuken en levenswijsheid en een vierde bevat gedichten en liedteksten. Sommige teksten zijn weerbarstig of niet gemakkelijk te begrijpen zeker als we ze lezen met de bril op van onze eigen tijd. Andere teksten zijn tijdloos en overbruggen de eeuwen moeiteloos omdat ieder mens de beschreven emotie of ervaring kan herkennen. Van alle teksten gelooft de Katholieke Kerk dat ze door Gods heilige Geest zijn geïnspireerd, dat ze Gods woord zijn en dat ze door de eeuwen heen mensen hebben geraakt, geïnspireerd, bemoedigd en gevormd om hun eigen weg met de God van de Bijbel te gaan.

Naast de Heilige Schrift kent de Rooms-Katholieke Kerk ook de Traditie. Dat wil zeggen dat de geschiedenis van God met mensen is verder gegaan, ook nadat de Katholieke canon (bepaling welke boeken tot de Bijbel behoren) was vastgesteld. Ook daarna heeft God mensen geïnspireerd, bijvoorbeeld Kerkvaders als Ambrosius en Augustinus en dat heeft vele geschriften opgeleverd die deel uitmaken van katholieke geloofsleer en de Traditie van de Kerk. Tot de Traditie hoort het geleefde geloof van alle eeuwen, onder leiding van de heilige Geest.

 

[Lichtzwaard]

 

God is mens geworden
De kern van het christelijk geloof is dat God mens is geworden. Zozeer heeft God de mensen liefgehad dat Hij zijn Zoon naar de wereld heeft gestuurd, lezen we dan ook in het Evangelie van Johannes (3,16). Op een bepaald moment in de geschiedenis, op een bepaalde plaats op aarde is Jezus geboren. Het Woord van God is vlees geworden, zo verwoordt Johannes het (1,14). We vieren deze menswording van Gods Zoon met Kerstmis.

Hij is verrezen
Jezus verzamelde een groep leerlingen om zich heen, verrichte genezingen, sprak over zijn verhouding met zijn Vader in de hemel en verkondigde het rijk van God. Omdat Hij zich uitgaf voor Gods Zoon beschouwden sommige joodse leiders Hem als bedreigend voor het geloof in de enige God. Hij werd opgepakt en gekruisigd. Toen Jezus na zijn sterven uit de dood verrees en aan zijn leerlingen verscheen, begrepen zijn volgelingen steeds meer dat Hij werkelijk de Zoon van God was. Jezus’ verrijzenis vieren we met Pasen. Voor het christelijk geloof is Pasen het belangrijkste feest.

Heilige Geest
In de eerste veertig dagen na zijn dood verscheen Hij nog verschillende malen. Toen keerde Jezus terug naar zijn Vader in de hemel: Hij steeg op naar de hemel (Hemelvaart). Maar Hij beloofde een Helper te sturen. Tien dagen later daalde deze Helper, de heilige Geest, over de leerlingen neer (Pinksteren).

Kerk
Deze wonderbaarlijke ervaring maakte van de eerste christenen een hechte gemeenschap van mensen die het avondmaal vierden zoals Jezus met zijn leerlingen had gedaan (de Kerk), en die aan heel de wereld Jezus’ boodschap (het goede nieuws, Evangelie) gingen verkondigen.

 

[Lichtzwaard]

 

De manier waarop de Kerkgemeenschap het geloof viert, wordt liturgie genoemd. Dit gebeurt op de eerste plaats in de viering van de Eucharistie, maar ook door middel van andere handelingen die tot een gemeenschap met Christus leiden, sacramenten genoemd.

Bij de viering van het geloof gaat het om de ontmoeting met Christus. De diepste ontmoeting met Hem op aarde is in de eredienst, de liturgie. Iedere eredienst van de Kerk is als een afspraak van het volk van God met Jezus, de Geliefde. Als we de eredienst vieren, worden we opgenomen in de liefde van God. We worden geheeld en veranderd. Wie naar de eredienst gaat en zich verloren voelt, vindt God die op hem wacht.

In het vieren van het geloof gebruikt de Kerk tekens en symbolen die nu eens uit de schepping zijn overgenomen (water, brood…), dan weer uit de menselijke cultuur (zalven, wassen, handoplegging…). De belangrijkste eredienst is de Eucharistieviering, waarin de bevrijding van de mensheid uit de macht van de dood en de zonde wordt gevierd.

Kerkelijk jaar
In haar eeuwenoude ontwikkeling is de Kerk tot een liturgisch jaar (kerkelijk jaar) gekomen, waarin de belangrijke geloofspunten en momenten uit het leven van Jezus, Maria en andere heiligen in herinnering worden gebracht: de geboorte van Christus met Kerstmis, zijn woestijnervaring in de Vastentijd, zijn opstanding uit de doden (Pasen), de gave van de heilige Geest met Pinksteren, enz.

 

[Lichtzwaard]

 

Wat is roeping?

Als we spreken over roeping, dan spreken we over een appèl. Van God. Hij is het die roept. Bij Hem ligt het initiatief. Deze roepstem van de Heer kan ervaren worden in het luisteren naar woorden uit de Heilige Schrift, in de stilte van het hart, maar evenzeer in woorden van anderen of situaties in het leven van alledag.

Iedere mens is naar het beeld van God geschapen. Helaas zal eenieder moeten bekennen dat hij of zij niet geheel meer op dit beeld gelijkt. Iedere mens is nu geroepen om weer op dat beeld te gaan gelijken, te worden zoals God hem of haar bedoeld heeft, uiteindelijk te komen tot zichzelf.

De Katholieke Kerk leert ons: “De roeping van de mensheid bestaat erin het beeld van God zichtbaar te maken en zich om te vormen tot het beeld van de ééngeboren Zoon van God. Dit is een persoonlijke roeping, omdat iedereen geroepen is om binnen te gaan in de goddelijke zaligheid; deze roeping betreft eveneens de gehele menselijke gemeenschap” (CKK 1877).

Wie roept?

God roept. Directer kunnen we het niet zeggen. Iedere mens wordt door God persoonlijk aangesproken. De Bijbel getuigt van een veelheid van wijzen waarop God zich aan mensen openbaart. Zo spreekt God tot Mozes vanuit de brandende doornstruik (Ex 3,1-22). De jonge Samuël hoort de stem van God midden in de nacht (1 Sam 3,1-18). Maria krijgt het Woord van God gebracht door de engel Gabriël (Lc 1,26-38). Jezus vertelt ons dat God zijn roepstem ook laat horen in de nood van anderen: “Alles wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders hebt ge voor mij gedaan” (Mt 25,40).

Op vele manieren laat God ook vandaag zijn stem in deze wereld klinken: de stem van God kan gehoord worden in de Schrift en in de viering van de Eucharistie; God spreekt als mensen biddend in de Bijbel lezen; de stem van God klinkt door andere mensen en niet op de laatste plaats door de mens in nood; God spreekt door de natuur; en uiteindelijk spreekt God ook in de stilte van het hart van iedere mens.

Wie worden er geroepen?

Alle mensen worden geroepen, mannen en vrouwen, jong en oud, aanzienlijken en onaanzienlijken. Ook hiervan getuigt de Bijbel veelvuldig. In navolging van de vele Bijbelse getuigenissen, heeft God voor iedere mens een taak en een bestemming in dit leven. Wat dat betreft is iedere mens door God gewild en door Hem geliefd.

Wat is mijn roeping?

Je afvragen wat God met je leven wil, is heel belangrijk. Daardoor blijkt dat je je leven en je toekomst, wie je bent en wat je doet, overgeeft aan Iemand anders, aan God. Hij mag erover beschikken. Zo’n houding is ook een uitdrukking van het vertrouwen dat God zal laten zien op welke manier Hij iemand het meest gelukkig wil maken. Want de bedoeling die God met een mens heeft, druist niet in tegen het wezen van die mens. Integendeel, de mens vindt het meest zichzelf en komt het meest tot ontplooiing als hij beantwoordt aan zijn roeping.

Elke roeping is dus persoonlijk en uniek. Het gaat om de vraag wat God met je leven wil. Zo kan Hij je roepen tot het christelijk huwelijk en je de taak geven kinderen op te voeden. Je kunt je ook geroepen weten om Hem te dienen als priester, diaken of religieus. Dat noemt de Kerk een bijzondere roeping. Meer informatie over deze bijzondere roepingen vind je op deze website.

 

 

•  

[Lichtzwaard]

 

Kloosterlingen, ofwel religieuzen, bestaan er in allerlei variaties. Het woord ’kloosterling’ doet veel mensen denken aan monniken of slotzusters, gekleed in een habijt, die een teruggetrokken bestaan leiden. Deze mannen of vrouwen worden meestal aangeduid als ’contemplatieve’ gemeenschappen. Maar er bestaan ook veel zogenaamde ’actieve’ gemeenschappen. Daarmee worden religieuzen aangeduid die zich speciaal richten op bepaalde noden in Kerk en samenleving. En dan zijn er nog religieuze gemeenschappen die van oudsher een ’gemengd’ leven (vita mixta) leiden. Zij combineren een maatschappelijk actief bestaan met een uitgebreid gebedsleven.

Contemplatieve religieuzen
Monniken en monialen zijn respectievelijk mannelijke en vrouwelijke religieuzen, die veel ruimte scheppen voor bezinning of contemplatie. In hun dagritme neemt gebed een centrale plaats in. Dat neemt echter niet weg dat er ook stevig gewerkt wordt. Het aan Benedictus toegeschreven devies ’Ora et labora’ (bid en werk) is geen loze aansporing. Ook arbeid is een belangrijk onderdeel van de kloosterlijke dagorde. Zo is er de dienstbaarheid binnen de gemeenschap en de dienstbaarheid ten aanzien van de naaste, in het bijzonder bij het gastenonthaal en liefdeswerken. Voorbeelden van contemplatieve gemeenschappen zijn de benedictijnen, de trappistinnen en de clarissen.

Actieve religieuzen
Ook voor actieve religieuzen – zoals augustinessen of franciscanen – is contemplatie heel wezenlijk. Zij hebben echter ook externe maatschappelijke taken, bijvoorbeeld in de gezondheidszorg of het onderwijs. Het zoeken naar de juiste balans tussen actie en contemplatie is van belang voor alle genoemde typen van religieuzen.

 

[Lichtzwaard]

7 uur geleden, Lichtzwaard zei:

Kloosterlingen, ofwel religieuzen, bestaan er in allerlei variaties. Het woord ’kloosterling’ doet veel mensen denken aan monniken of slotzusters, gekleed in een habijt, die een teruggetrokken bestaan leiden. Deze mannen of vrouwen worden meestal aangeduid als ’contemplatieve’ gemeenschappen. Maar er bestaan ook veel zogenaamde ’actieve’ gemeenschappen. Daarmee worden religieuzen aangeduid die zich speciaal richten op bepaalde noden in Kerk en samenleving. En dan zijn er nog religieuze gemeenschappen die van oudsher een ’gemengd’ leven (vita mixta) leiden. Zij combineren een maatschappelijk actief bestaan met een uitgebreid gebedsleven.

Contemplatieve religieuzen
Monniken en monialen zijn respectievelijk mannelijke en vrouwelijke religieuzen, die veel ruimte scheppen voor bezinning of contemplatie. In hun dagritme neemt gebed een centrale plaats in. Dat neemt echter niet weg dat er ook stevig gewerkt wordt. Het aan Benedictus toegeschreven devies ’Ora et labora’ (bid en werk) is geen loze aansporing. Ook arbeid is een belangrijk onderdeel van de kloosterlijke dagorde. Zo is er de dienstbaarheid binnen de gemeenschap en de dienstbaarheid ten aanzien van de naaste, in het bijzonder bij het gastenonthaal en liefdeswerken. Voorbeelden van contemplatieve gemeenschappen zijn de benedictijnen, de trappistinnen en de clarissen.

Actieve religieuzen
Ook voor actieve religieuzen – zoals augustinessen of franciscanen – is contemplatie heel wezenlijk. Zij hebben echter ook externe maatschappelijke taken, bijvoorbeeld in de gezondheidszorg of het onderwijs. Het zoeken naar de juiste balans tussen actie en contemplatie is van belang voor alle genoemde typen van religieuzen.

Er is natuurlijk nog veel meer maar dat is voorlopig wel genoeg meen ik,heb je vragen vraag van vragen wordt je wijs.

[Joshua]

Is Maria zonder zonden?

[PlatEarth]

Laat ze geloven in de veronderstelling van Maria, en dat ze zondeloos was. Laat ze bidden tot heiligen die de RK kerk heeft goedgekeurd. Laat ze geloven dat de paus onfeilbaar is en Gods man hier op aarde. Laat ze geloven dat geen enkele andere kerk de sleutels tot de hemel heeft. Laat ze in het vagevuur geloven. en de lijst gaat maar door…… Nog één ding, succes ermee……. 

[Joshua]

47 minuten geleden, PlatEarth zei:

Laat ze geloven in de veronderstelling van Maria, en dat ze zondeloos was. Laat ze bidden tot heiligen die de RK kerk heeft goedgekeurd. Laat ze geloven dat de paus onfeilbaar is en Gods man hier op aarde. Laat ze geloven dat geen enkele andere kerk de sleutels tot de hemel heeft. Laat ze in het vagevuur geloven. en de lijst gaat maar door…… Nog één ding, succes ermee……. 

Oke

31 Mei 2022 aangepast door Flieko

[Fundamenteel]

Wanneer God Maria kiest uit het geslacht van David om Zijn Zoon te dragen, wilt dat heel veel zeggen over Maria haar band met God.

Lukas weergeeft Maria heel mooi vind ik. “Hoe kan ik nu zwanger worden als ik maagd ben?” En omdat God het zo zei schikte zij zich naar Zijn Woord. Lukas 1:38. Kijk naar Maria als een voorbeeld moeder, zalig zijn de tieten die Christus gezogen heeft. Lukas 11:27 🙂 Maar het draait om Christus die dat meteen daarna weerlegt in Lukas 11:28.

Als God ons leert nergens beeldjes van te maken om te aanbidden, dan doen we dat imo ook beter niet. Het is zelfs nergens te staven via het nieuwe testament.

[Joshua]

Op 1-6-2022 om 08:21, Fundamenteel zei:

Wanneer God Maria kiest uit het geslacht van David om Zijn Zoon te dragen, wilt dat heel veel zeggen over Maria haar band met God.

Lukas weergeeft Maria heel mooi vind ik. “Hoe kan ik nu zwanger worden als ik maagd ben?” En omdat God het zo zei schikte zij zich naar Zijn Woord. Lukas 1:38. Kijk naar Maria als een voorbeeld moeder, zalig zijn de tieten die Christus gezogen heeft. Lukas 11:27 🙂 Maar het draait om Christus die dat meteen daarna weerlegt in Lukas 11:28.

Als God ons leert nergens beeldjes van te maken om te aanbidden, dan doen we dat imo ook beter niet. Het is zelfs nergens te staven via het nieuwe testament.

"En zalig zijn de tieten die christus gezogen heeft"