Doorzoek de community

Het volgende korte filmpje laat goed zien hoever onze wereld is afgezakt. Een simpele vraag aan Chris Hipkins, de nieuwe premier van Nieuw Zeeland. Wat is een vrouw? De man staat letterlijk met de mond vol tanden en heeft geen idee hoe hij zich hieruit moet wurmen. Fysieke kenmerken spelen geen rol meer, het is wat je voelt dat telt.

Ik kan er soms geen touw meer aan vastknopen die religies. Ik weet dat de islam allemaal strenge wetten hebben waarbij de vrouwen helemaal niets mogen. Ik weet ook dat een belangrijke rol speelt bij sommige culturen en soms weet ik niet meer wat wat is. Ik zag het volgende walgelijke bericht: Mag dat soort dingen bij die culturen, of is het iets van de islam?

Het is zaterdag, dus tijd voor een klein beetje iets anders. Ik weet niet wie hier als man allemaal getrouwd zijn, maar voor hen hieronder een wijze les.

We leven ons leven op deze aarde en daar ervaren wij wat wat wij met onze zintuigen waarnemen. Maar, misschien ligt er parallel aan die van ons wel een andere dimensie waar jij ook voorkomt, maar waarbij de omstandigheden misschien net iets anders zijn. Waarom zou zo iets niet mogelijk zijn. Of misschien zijn er wel 100 verschillende dimensies en kom jij in allemaal voor, maar iedere keer niet in een iets andere setting. Als voorbeeld van iemand die zoiets heeft meegemaakt, leen ik even een verhaal van Niburu. Ikzelf denk dat zoiets misschien heel goed mogelijk is: In de oudheid hield Plato zich al bezig met het parallelle universa, dimensies die op die van ons lijken. Sinds die tijd hebben wetenschappers zich beziggehouden met berekeningen aangaande deze universa en sciencefiction auteurs hebben zich op dit onderwerp kunnen uitleven. Als dit je in het echt overkomt dan is het toch een iets ander verhaal. Zoals wat er gebeurde met Carol Chase McElheney in maart 2006. Het regende pijpenstelen toen Carol in haar auto door San Bernadino reed in de Amerikaanse staat Californië om een paar dagen door te brengen tijdens de wedstrijden schapendrijven (sheepdog trials), in het nabij gelegen stadje Perris. Toen ze ten zuiden van San Bernadino bovenop een heuvel aankwam, zag ze een verkeersbord dat wees naar het nabijgelegen Riverside. Haar familie had zich daar oorspronkelijk rond 1800 gevestigd en Carol was van plan om bekende plaatsen te bezoeken zoals het oude familiehuis en het kerkhof waar haar grootouders lagen begraven. “Ik kwam al sinds mijn prille jeugd in Riverside”, zei Carol. “Ik ben heel bekend met de stad, ik weet de weg. Weet waar mijn grootmoeder woonde. Ben vaak op het kerkhof geweest. Ik wist waar ik heen ging”. Terwijl Carol in de auto zat en dacht over het aanstaande bezoek aan het kerkhof, liep er een koude rilling over haar rug. “Net toen ik besloot om het kerkhof te bezoeken kwam er een walm van sigarenlucht de auto binnen”, zei ze. “Het stortregende buiten en alle ramen zaten dicht. Mijn grootvader rookte sigaren en hij overleed toen ik vijf was en dat is alles wat ik nog over hem weet”. Net zo snel als de sigarenlucht de auto was binnengekomen, zo snel verdween het ook weer. Ze reed Riverside voorbij, door naar Perris waar ze haar intrek nam in een hotel en naar de hondenwedstrijd ging. De volgende ochtend ging ze eerst nog even naar de wedstrijden en reed daarna naar Riverside. En wat ze zag stond haar niet aan. “Ik kon niets bekends ontdekken”, zei Carol. “Ik woonde daar na mijn schooltijd”. Haar straat was niet meer hetzelfde, het klopte gewoon niet. De bungalows met de kleine tuintjes zagen er ongeveer even oud uit als haar huis destijds, de nummers klopten ook, maar haar huis stond er niet. “Ik kon mijn oude huis niet vinden”, zei ze. “Ik dacht toen dat ze het ook niet gesloopt konden hebben en een ander gebouwd in dezelfde stijl uit de jaren '20 zodat het precies bij de rest paste. Geen van de huizen zag er bekend uit. Ze leken allemaal anders”. Toen reed ze naar de straat waar haar grootmoeder altijd woonde, stopte de auto en keek vol verbazing rond. “Het was totaal anders”, zei ze. “Geen van de huizen leek in de verste verte op wat ik mij herinnerde. De nummering was ongeveer gelijk, maar de huizen waren allemaal nieuw. Dat van Oma en dat van mijn oom en tante ernaast waren weg”. Al de huizen in wat de straat van haar grootmoeder was, waren modern gebouwd als ranches, omringd door heggen. Het leek totaal niet op dat van haar grootmoeder dat gebouwd was in Tudor stijl met grote eucalyptusbomen in de tuin. Het was gewoon weg. En, ook het kerkhof was weg. “Het kerkhof waar mijn grootouders lagen begraven was er gewoon niet meer”, zei Carol. “Ik reed een rondje om, maar waar het kerkhof moest zijn stond een schutting en daarachter groeide onkruid. Geen hek, geen pad of wat dan ook”. Totaal in verwarring reed Carol weg in de hoop nog iets bekends te kunnen ontdekken. En dat deed ze. Ze herkende een paar scholen. Op het eerste gezicht zagen die er vrij normaal uit, maar toen ze de University Avenue inreed zag ze dat dingen toch heel anders waren. De University Avenue was zo ongeveer de hoofdstraat van het stadje en de mensen die ze daar zag lopen zagen er nogal eng uit. Ze zocht naar de Mission Inn, een soort café, maar die was er ook niet. Ooit waren er in University Avenue restaurants, verzekeringsmaatschappijen, banken en motels. Maar nu was het een compleet getto. Overal zag je graffiti en de straat was zo goed als verlaten. Ze was te bang om te stoppen om mensen wat te vragen. En toen, terwijl ze daar in University Avenue in haar auto zat, kreeg ze ineens een soort bovennatuurlijk besef. “Wat in mij opkwam was, dat als ik de auto uit zou gaan er iets heel vreemds zou gebeuren”, zei Carol. “Ik dacht dat als ik met iemand zou gaan praten ik voor altijd in deze vreemde versie van het andere Riverside zou moeten blijven of dat die mensen niet menselijk zouden zijn. Hoe meer plaatsen ik probeerde te herkennen des te minder zag ik. Niets zag er bekend uit”. Na nog enkele gefrustreerde uren draaide Carol de auto en ging terug naar Perris. “Alles was normaal”, zei ze. “Ik was bang om terug te gaan om misschien te ontdekken dat het hotel er niet meer was of dat mijn sleutel niet meer zou passen. Maar, alles was precies zoals het hoorde te zijn”. Enkele jaren later stierf Carol’s vader en hij zou begraven worden op hetzelfde kerkhof als de grootouders. Die die zij had gezien als een veld met onkruid en een schutting er omheen. “Het was weer zoals ik het mij herinnerde”, zei ze. “Hij werd begraven naast mijn grootouders. De rest van de stad zag eruit zoals toen ik er na mijn schooltijd in de jaren '70 woonde. Mijn neef was er en zij zei dat het huis van mijn grootouders er nog steeds was. University Avenue zag er normaal uit en ook de Mission Inn stond er nog gewoon. We hebben daar geluncht. Ik voelde mij helemaal op mijn gemak. Ik ben niet naar die andere delen van de stad gegaan om te controleren, maar ik wist dat het in orde zou zijn”. Wat gebeurde er met Carol Chase McElheney? Zij is ervan overtuigd dat ze in een andere dimensie is geglipt. Eentje die niet echt vriendelijk was. “Ik kreeg gewoon het gevoel dat als ik uit de auto zou gaan en met iemand zou gaan praten ik als het ware over de rand van de wereld zou vallen. Ik zou eindigen als “vermist”. Het moet iets met dimensies zijn geweest. Het zag eruit als 2006, maar ik had een ander pad gekozen. Het leek alsof heel Riverside een ander pad had gekozen”. https://niburu.co/paranormaal/5629-vrouw-komt-terecht-in-andere-dimensie

Hoe kunnen volwassen mensen zich zo gek laten maken dat ze er werkelijk van overtuigd raken dat er talloze verschillende geslachten zouden zijn. Hebben ze niet door dat ze het slachtoffer zijn van een soort hersenspoel operatie? Hebben zie niet door dat ze de toekomstige generatie compleet letterlijk verzieken. Je hebt een man en je hebt een vrouw. Veel leuker kunnen we het echt niet maken, dus stop met al die onzin. Geen ‘Meester Bart’, maar gewoon Bart. Geen ‘jongens en meisjes’, maar ‘kinderen’. En: één wc-hokje voor alle leerlingen. De nieuwe basisschool De Verbinding in Nijmegen is genderneutraal. ,,Kinderen worden vaak té vroeg gedwongen een keuze te maken.” https://www.ad.nl/gezin/geen-meisjes-en-jongetjes-maar-gewoon-kinderen-deze-basisschool-is-genderneutraal~a67d2fa5/

Ons leven wordt tegenwoordig bepaald door zogenaamde fact-checkers of op zijn Nederlands: feitencontroleurs. Deze zijn 'onafhankelijke' feitencontroleurs zijn het niet eens met de stelling over wat nu een man is en wat een vrouw. Ik wordt zo doodmoe van al die halvegaren op deze planeet.

De vrouw in het filmpje is manager van een apotheek en moet ook coronavaccins toedienen aan mensen. Maar, dan opeens wil ze het niet meer.\ Ze waarschuwt mensen luidkeels om het niet te nemen omdat zij gezien heeft wat voor effect die spuiten hebben en heeft als gevolg daarvan ook mensen zien doodgaan. En dan neemt ze ter plekke ontslag. Als nu dit soort dingen massaal wordt gedaan door zorgmedewerkers dan komen we ergens.